30.12.10

Dissimulação


Ninguém vê,
mas o outrem muito incomoda.

Em meio a risos vários,
o poeta finge ser,
cria um ser
que a todos parece real.

Sem saber o que ser,
a ferida purejante
atrai só pessimismo.

Nessa vida-morte, então,
o poeta dissimula
a dissimulada verdade.

Poeta


Sem perspectivas, segue a vida
como quem - em grãos - se envenena.

Há dor, há dúvidas...

O poeta segue a sua sina
de ser na vida o ser-não ser.

28.12.10

Incursões


JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS JESUSJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS

JUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDASJUDAS